Brygidki, Zakon Najświętszego Zbawiciela (później im. Świętej Brygidy), żeński zakon habitowy został założony w 1370 roku przez szwedzką szlachciankę, Brygidę z Ulfsaasy. Później powstały też zakony męskie. Celem zakonu było krzewienie idei o wspaniałomyślności ludzkiej i idei pojednania narodów zamiast sprawiedliwości władców, wymuszanej przy pomocy miecza.

W Danii powstały zakony w Maribo (Lolland) i w Mariager (Jutlandia, k. miasta Hobro).
W Polsce osiedliły się Brygidki najpierw w Gdańsku w 1394 roku, a później w Lublinie.
Królowa Danii, Norwegii i Szwecji, Małgorzata była zwolenniczką zasad, które głosił zakon i osobiście zadbała, żeby zakon zadomowił się najpierw w Skandynawii, a później na Pomorzu. Jej następca Eryk Pomorski, dzięki swoim rodzinnym koneksjom, doprowadził do założenia Brygidek w Bawarii i Anglii.

Zaangażowanie królowej Małgorzaty w budowę nowego porządku zakonnego było ściśle związane z faktem, że wychowała się w bliskości samej Brygidy z Ulfsaasy. Na zawarcie unii w Kalmarze, według której miało nastąpić pojednanie między trzema sąsiadami, Danią, Norwegią i Szwecją, i wspólna obrona przed wrogiem zewnętrznym, na pewno miały wpływ poglądy Brygidy z Ulfsaasy.

Małgorzata miała 10 lat, gdy została wydana za mąż za króla Norwegii, Haakona. Podczas, gdy jej mąż zajmował się wojaczką, Małgorzata przebywała w Szwecji u córki Brygidy, Marty, gdzie była kształcona razem z córką Marty, Ingegerd. Tam otrzymała ona surowe chrześcijańskie wychowanie.
Mając 16 lat zamieszkała na zamku męża w Oslo. Tam przejęła obowiązki, wiecznie nieobecnego w domu męża, w prowadzeniu dworu.
Zasługą Małgorzaty było doprowadzenie do kanonizowania Brygidy w 1391 roku przez papieża Bonifacego IX. Krzewienie idei Brygidy w czasach średniowiecznych przy pomocy rozpowszechniania wiedzy o świętych miało oprócz znaczenia duchowego również przesłanie polityczne, które było słane z dalekiej północy.

Szlachcianka Brygida z Ulfsaasy (1303 - 1373) została w 1344 roku wdową z kilkorgiem dzieci. Była osobą bardzo religijną i odważną w głoszeniu swoich nie tylko religijnych poglądów. Po śmierci męża przebywała jakiś czas w Hiszpanii, gdzie zapoznała się z zasadami zakonnymi cystersów. W 1349 roku przybyła do Rzymu, żeby uzyskać zgodę papieża na utworzenie zakonu.
Zakon został zatwierdzony w 1370 roku.

Opracowała MTS na podstawie m.in. E. Kjersgaard "Kjersgaards Danmarkshistorie".